Ο λαστιχένιος σωλήνας χωρισμού και ο σωλήνας ηπαρίνης λίθιου έχουν επιπτώσεις στον προσδιορισμό των μυοκαρδιακών ενζύμων;

Με την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας και την εμφάνιση των διάφορων προηγμένων οργάνων, τα κλινικά βιοχημικά προγράμματα έχουν υποβάλει τις υψηλότερες απαιτήσεις για τη συλλογή και το χωρισμό αίματος. Όχι μόνο απαιτεί τα γρήγορα αποτελέσματα, αλλά και μας απαιτεί για να εξασφαλίσει την ακρίβεια των αποτελεσμάτων κάθε προγράμματος. Στο παρελθόν, τα νοσοκομεία χρησιμοποίησαν τους συνηθισμένους ξεραίνοντας σωλήνες στα χωριστά δείγματα αίματος. Πρόσφατα, λόγω της ανάπτυξης των σχετικών τεχνολογιών, πολλά νοσοκομεία έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν anticoagulation ηπαρίνης λίθιου τους σωλήνες και τους σωλήνες επιταχυντών πηκτωμάτων χωρισμού στα χωριστά δείγματα αίματος, και να αναλύουν το πλάσμα τους (ορός) μετά από τη φυγοκεντρικότητα. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα αυτών των δύο τύπων κενών σωλήνων συλλογής αίματος;

Το αίμα συλλέγεται το πρωί και εξετάζεται στο εργαστήριο. Γενικά, πρέπει να τοποθετηθεί στη θερμοκρασία δωματίου για 2-3 ώρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η μεταβολική δραστηριότητα των κυττάρων δεν σταματά. Δεδομένου ότι ο χρόνος αποθήκευσης αυξάνεται, η ενδοκυτταρική και extracellular μεταφορά ουσιών. Το πήκτωμα χωρισμού ορών είναι ένα ιξώδες ρευστό με μια συγκεκριμένη πυκνότητα 1,05, η οποία είναι μεταξύ του ορού (1,02) και του θρόμβου αίματος (1,08). Η δομή της περιέχει έναν μεγάλο αριθμό δεσμών υδρογόνου. Η ένωση των δεσμών υδρογόνου διαμορφώνει μια δομή δικτύων. Το ιξώδες υγρό της δομής δικτύων είναι thixotropic. Όταν το χωρίζοντας πήκτωμα και το πηγμένο αίμα υποβάλλονται σε φυγοκέντρωση στον ίδιο σωλήνα δοκιμής, στο πλαίσιο της δράσης της φυγοκεντρικής δύναμης, η δομή δικτύων καταστρέφεται και γίνεται ένα low-viscosity ρευστό, προκαλώντας ένα φαινόμενο περιστροφής. Ο θρόμβος αίματος βαρύς από το χωρίζοντας πήκτωμα μεταφέρεται στο κατώτατο σημείο του σωλήνα δοκιμής, και το χωρίζοντας πήκτωμα διαμορφώνει ένα κολλοειδές στρώμα απομόνωσης μεταξύ του ορού και του θρόμβου αίματος, που εμποδίζουν και που μειώνουν τη μετάβαση των κυττάρων αίματος για να έχει επιπτώσεις στα τμήματα ορών, με αυτόν τον τρόπο σταθεροποιώντας τις ουσίες στον ορό.

Anticoagulation του σωλήνα ηπαρίνης λίθιου μπορεί να διατηρήσει την ακεραιότητα των κυττάρων, να καθυστερήσει την πτώση του μυοκαρδιακού ενζυμικού φάσματος στα κόκκινα κύτταρα αίματος, και ο λαστιχένιος σωλήνας χωρισμού μπορεί γρήγορα να επιταχύνει την πήξη για να απελευθερώσει ένα μέρος του μυοκαρδιακού ενζυμικού φάσματος από τα κύτταρα αίματος. Μετά από τη φυγοκεντρικότητα, ο χωρισμός των κυττάρων αίματος και ο ορός έχουν μια ορισμένη σχέση.

Επομένως, ο προσδιορισμός της μυοκαρδιακής ενζυμικής φασματοσκοπίας επηρεάζεται πολύ από την πτώση των ουσιών στα κόκκινα κύτταρα αίματος. Η μάνικα χωρισμού και ο σωλήνας ηπαρίνης λίθιου μπορούν να κατακρημνίσουν τον ορό ή το πλάσμα γρήγορα, που μειώνει τα λάθη που προκαλούνται από την τοποθέτηση δειγμάτων, λιγότερη αιμόλυση, λιγότερος αντίκτυπος στα αποτελέσματα, και τα ρεαλιστικότερα αποτελέσματα, το πλεονέκτημα κ.λπ. Σχετικά μιλώντας, η μάνικα χωρισμού χωρίζει τα κύτταρα αίματος και τον ορό έτσι ώστε το αποτέλεσμα είναι πιό στενό στην κατάσταση κατά την διάρκεια της συλλογής αίματος. Επομένως, όταν επιτρέπουν οι όροι, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις μάνικες χωρισμού ή τους σωλήνες ηπαρίνης λίθιου για να διανείμουμε τα μυοκαρδιακά δείγματα zymogram όσο το δυνατόν περισσότερο. Εάν οι συνηθισμένοι ξεραίνοντας σωλήνες χρησιμοποιούνται για να διανείμουν τα μυοκαρδιακά δείγματα zymogram, ο ορός πρέπει να χωριστεί το συντομότερο δυνατό μετά από τη δειγματοληψία αίματος.