Αυτό που είναι οι αρχές και οι μέθοδοι για τις πηγές διαφορετικών ειδών νατρίου ηπαρίνης

Αυτήν την περίοδο, το νάτριο ηπαρίνης προέρχεται κυρίως από το εντερικό mucosa των χοίρων, των βοοειδών ή των προβάτων. Εντούτοις, ο χάλυβας ηπαρίνης βοοειδούς και προέλευσης προβάτων είναι σε κίνδυνο της μόλυνσης από τους σχετικούς ιούς, και η επίπτωση των δυσμενών αντιδράσεων όπως το σύνδρομο θρομβοκυτοπενίας και θρόμβωσης είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή του χοίρος-παραγόμενου χάλυβα ηπαρίνης. Επομένως, σε κλινική χρήση, οι άνθρωποι πρέπει να προσπαθήσουν να επιλέξουν το χοίρειο νάτριο ηπαρίνης. Εντούτοις, στην πραγματική παραγωγή, λόγω των διάφορων λόγων όπως οι σύνθετες πηγές υλικών παραγωγής, οι πρώτες ύλες παραγωγής από τους χοίρους μολύνονται συχνά από τα ζωικά υλικά από τα βοοειδή και τα πρόβατα. Επομένως, η καθιέρωση των μεθόδων για τον προσδιορισμό των συστατικών από τους χοίρους, τα πρόβατα, τα βοοειδή και άλλες ζωικές πηγές είναι ουσιαστική να ελέγξει την ποιότητα των φαρμάκων και να αποτρέψει τη μόλυνση των xenogeneic ζωικός-παραγόμενων συστατικών.

Τα εξής μιλούν εν συντομία για την αρχή ανίχνευσης των διαφορετικών ειδών νατρίου ηπαρίνης, η αρχή ανίχνευσης: το νάτριο ηπαρίνης είναι ένα glycosaminoglycan, το οποίο αποτελείται από το uronic οξύ (iduronic οξύ Λ., IdoA D-glucose Uronic οξύ (GlcA) και glucosamine (6 [. D-glucosamine, GlcN) είναι ένα μίγμα αλυσίδων πολυσακχαριτών με τα διαφορετικά μήκη αλυσίδων. Το Heparinase χρησιμοποιείται για να υδρολύσει enzymatically το νάτριο ηπαρίνης από τα διαφορετικά είδη, και τα ενζυματικά προϊόντα υδρόλυσής του αναλύονται και μελετώνται δηλαδή η πηγή ειδών αυτού του προϊόντος χαρακτηρίζεται από την αναλογία σύνθεσης των ενζυματικών προϊόντων υδρόλυσης (disaccharide μίγμα).

Το Heparinase είναι ένας τύπος lyase πολυσακχαριτών που ενεργεί στα μόρια θειικού άλατος ηπαρίνης ή heparan υπάρχουν τρεις τύποι heparinase, δηλαδή heparinase Ι, heparinase ΙΙ και heparinase ΙΙΙ. Δεδομένου ότι κάθε heparinase έχει μια μοναδική ιδιομορφία υποστρωμάτων, κόβουν μια συγκεκριμένη περιοχή στην αλυσίδα ηπαρίνης. Το Heparinase 1 αποσυνθέτει το glycosidic δεσμό της Oc (1-4) μεταξύ GlcNs (6S) και IdoA (2S), και μπορεί να κόψει την αντιθρομβίνη ΙΙΙ δεσμευτική περιοχή pentasaccharide στο μόριο ηπαρίνης το heparinase ΙΙ μπορεί να αποσυνθέσει δύο που η ζάχαρη περιέχει 2 ή 3 θειωμένες ομάδες ηπαρίνης, έτσι η ιδιομορφία της δεν είναι ισχυρή το heparinase II1 αποσυνθέτει τη θέση 6 GlcNS ή IV. ηπαρίνη ακετυλικό Glucosamine (GlcNAc) (δείτε το σχήμα 1). Η κατάλληλη μίξη των τριών heparinases μπορεί εντελώς υποβιβάζω την ηπαρίνη σε ένα ακόρεστο disaccharide μίγμα με την υπεριώδη απορρόφηση σε 234nm.

Η ανίχνευση της πηγής ειδών ηπαρίνης χρησιμοποιεί κυρίως ποσοτικό PCR για να ανιχνεύσει το νάτριο ηπαρίνης από τα διαφορετικά είδη, αλλά αυτή η μέθοδος είναι δαπανηρή. Η ενζυματική μέθοδος υδρόλυσης heparinase μπορεί αποτελεσματικά να προσδιορίσει τα δείγματα ηπαρίνης που αναμιγνύονται με την πρόβατο-παραγόμενη ακατέργαστη ηπαρίνη, και είναι απλή και γρήγορη. Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι το heparinase θα χάσει τις πληροφορίες του uronic οξέος epimer κατά τη διάρκεια της ενζυματικής υδρόλυσης της ηπαρίνης. Μην μπορέστε να διακρίνετε μεταξύ του glucuronic όξινου και iduronic οξέος. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, έχουν υπάρξει μέθοδοι για διάφορα disaccharides από την τριχοειδή ηλεκτροφόρηση. Η αντίστροφης φάσης χρωματογραφία ιονικός-ζευγαριού μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί χωριστά disaccharides ηπαρίνης, και να συνδυαστεί με τη μαζική φασματομετρία για την ποσοτική ανάλυση.

Το Desheng είναι επαγγελματικός κατασκευαστής των αντιδραστηρίων συλλογής αίματος και έχει επίσης ένα πλήρες σύστημα ανίχνευσης. Το νάτριο ηπαρίνης που παράγεται από το χρησιμοποιείται κυρίως ως πρόσθετη ουσία για τους σωλήνες συλλογής αίματος. Το νάτριο ηπαρίνης έχει την καλή επίδραση αντιπηκτικών, τη δύναμη, και τη γρήγορη παράδοση.