Ποιος απομονωτής Tris ή EPPS είναι κατάλληλος για τη μέθοδο φαινολών φολίνης να ανιχνεύσει την πρωτεΐνη;

Η σειρά απομονωτών Tris είναι περίπου 6-8, που είναι κατάλληλο για τα περισσότερα βιοχημικά πειράματα, ειδικά στα σχετικά ερευνητικά πειράματα του πρωτεϊνικού και νουκλεϊνικού οξέος EPPS είναι επίσης κατάλληλο για το πρωτεϊνικό και νουκλεϊνικό οξύ. Το ερευνητικό πείραμα είναι ακριβότερο από Tris, έτσι που κάποιο είναι κατάλληλο για τη μέθοδο φαινολών φολίνης να ανιχνεύσει το πρωτεϊνικό πείραμα;

Η μέθοδος αντιδραστηρίων φολίνη-φαινολών είναι μια βασική μέθοδος που χρησιμοποιείται συνήθως για να καθορίσει την πρωτεϊνική συγκέντρωση και έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως στον τομέα της βιοχημείας. Στις πρακτικές εφαρμογές, EPPS (HEPPS) χρησιμοποιείται συνήθως ως απομονωτής για τη μέθοδο φαινολών φολίνης για να ανιχνεύσει την περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη, παρά τη χρησιμοποίηση του απομονωτή Tris.

Ο απομονωτής Tris και EPPS χρησιμοποιείται για την ανίχνευση περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη

Η αρχή χρωματισμού της μεθόδου φαινολών φολίνης για τον προσδιορισμό της περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη είναι η ίδια με αυτήν της biuret μεθόδου (αλλά EPPS δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για biuret/biuret την ανίχνευση). Η διαφορά είναι ότι το δεύτερο αντιδραστήριο, το αντιδραστήριο φολίνη-φαινολών, προστίθεται. Προκειμένου να αυξηθεί το ποσό χρώματος, με αυτόν τον τρόπο βελτιώνοντας την ευαισθησία της ανίχνευσης των πρωτεϊνών. Το πλεονέκτημα της μεθόδου φαινολών φολίνης για την περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη είναι ότι έχει την υψηλή ευαισθησία και είναι πιό ευαίσθητο από τη biuret μέθοδο. Φυσικά, έχει επίσης μερικά μειονεκτήματα ότι παίρνει έναν μακροπρόθεσμο, η τυποποιημένη καμπύλη δεν είναι ευθεία, η ιδιομορφία είναι φτωχή, και υπάρχουν περισσότερες παρεμβαίνοντας ουσίες.

Οποιαδήποτε ομάδα που παρεμποδίζουν τη biuret αντίδραση, όπως - κοβάλτιο-NH2, - ο απομονωτής CH2-NH2, καίσιο-NH2 και Tris, η σακχαρόζη, το θειικό άλας αμμωνίου, και οι sulfhydryl ενώσεις, μπορούν να παρεμποδίσουν την αντίδραση φολίνη-φαινολών και να έχουν επιπτώσεις στα τελευταία πολύ μεγαλύτερα. Επιπλέον, οι φαινόλες και το κιτρικό οξύ παρεμποδίζουν επίσης αυτήν την αντίδραση.

Το αντιδραστήριο φολίνη-φαινολών αποτελείται από δύο αντιδραστήρια. Το αντιδραστήριο ένα αποτελείται από το ανθρακικό άλας νατρίου, το υδροξείδιο νατρίου, το θειικό άλας χαλκού και tartrate νατρίου καλίου. Ο δεσμός πεπτιδίων στην πρωτεΐνη αντιδρά με τη tartrate χαλκού νατρίου καλίου λύση υπό τους αλκαλικούς όρους για να διαμορφώσει ένα πορφυρός-κόκκινο σύνθετο. Το δεύτερο αντιδραστήριο αποτελείται από το phosphomolybdic όξινο, phosphotungstic όξινο, θειικό οξύ, βρώμιο και ούτω καθεξής. Υπό τους αλκαλικούς όρους, αυτό το αντιδραστήριο μειώνεται εύκολα από τη φαινολική ομάδα tyrosine στην πρωτεΐνη για να δώσει μια μπλε αντίδραση, και το βάθος χρώματός του είναι ανάλογο προς την περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη. Αυτή η μέθοδος είναι επίσης κατάλληλη για το περιεχόμενο tyrosine και tryptophan. Η σειρά μέτρησης αυτής της μεθόδου είναι πρωτεΐνη 25-250μg.

Εν περιλήψει, το πλεονέκτημα της μεθόδου φαινολών φολίνης για την περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη είναι υψηλή ευαισθησία, αλλά το μειονέκτημα είναι ότι παίρνει έναν μακροπρόθεσμο και παρεμβαίνει. Το Tris μπορεί επίσης να προκαλέσει την παρέμβαση. Ο απομονωτής EPPS πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Το Desheng παράγει και τους δύο απομονωτές, για να μην πει ποιος ένας είναι καλύτερος, αλλά για να είναι κατάλληλος για τις διαφορετικές πειραματικές μελέτες.